Myślę, że wielu książkoholików od czasu
do czasu lubi sięgnąć po lekkie powieści. Po historie z nieskomplikowanymi
bohaterami, z błahymi problemami, z happy end’em, który da się przewidzieć od
dziesiątej strony. Przyznaję, że zdarza mi się wybierać takie tytuły,
szczególnie gdy potrzebuję oderwania od własnych rozterek. Choć niektórzy
dyskutują z tą opinią, nie wszystkie powieści obyczajowe są płytkie. Niektóre
wymagają refleksji i nie da się ich przeczytać jednym tchem. Bywa, że losy
postaci przytłaczają wręcz czytelnika. Doznałam tego w ostatnich dniach. Jestem
świeżo po lekturze pierwszego tomu Znaków życia Wioletty Milewskiej. Ta
książka zdecydowanie nie należy do grupy lekkich, łatwych i przyjemnych na
jeden, góra dwa wieczory.
Losy Malwiny, Sylwii i Wiktorii tylko na
pozór się różnią. Wszystkie mają trudną sytuację rodzinną i borykają się z
problemami oraz z samotnością w tylko pozornie udanych związkach. Walczą o
związek, o rodzinę, o siebie same.
Sylwia, która po wyjeździe męża
zagranicę została sama, musi w pojedynkę stawić czoła problemom zdrowotnym. Wiktoria
prowadzi dom i gospodarstwo. Jej ukochany wciąż ponad zobowiązania wobec
rodziny stawia powinności wobec innych, często obcych ludzi. W dodatku brat i
bratowa, którzy wprowadzają się do domu bohaterki, nie mają zamiaru odciążać
jej w codziennych obowiązkach. W moim odczuciu w najtrudniejszej sytuacji
znajduje się Malwina. Od lat próbuje walczyć z uzależnieniem męża od
pornografii i seksu. Groźby i prośby nie pomagają. Choć kobieta pragnie
szczęścia i dla siebie, i dla nastoletniej córki, nie potrafi odwrócić się od
partnera.
Znaki życia ciężko
przeczytać jednym tchem, przewracać stronę za stroną bez głębszego
zastanowienia. Nie sposób obojętnie przejść obok bohaterek, które borykają się
naprawdę z poważnymi problemami. Na początku ciężko mi się było „wgryźć” w tę
powieść ze względu na styl autorki. Akcja rozwija się powoli. W trzecioosobowej
narracji nad dialogami znacznie dominują opisy uczuć postaci oraz ich wspomnienia.
Głównym tematem powieści są oczywiście
losy bohaterek. Na ich przykładzie Wioletta
Milewska przedstawia różne typy relacji damsko-męskich. Książka dla
wszystkich? Nie, raczej dla czytelników o mocnej psychice i lubiących taką
literaturę. Do jakiego gatunku zakwalifikowałabym tę lekturę? Ciężko wybrać
jeden konkretny. Znaki życia to zarówno dramat psychologiczny, obyczajowy, jak i
społeczny. Poruszyła każdą strunę w moim sercu. Wzbudziła skrajne emocje – od
śmiechu po płacz i strach. Żadnego tabu, żadnej cenzury. Milewska nie pominęła żadnych znaków, które człowiek dostaje od
życia.
Wydawnictwu dziękuję za egzemplarz
do recenzji!
autor: Wioletta Milewska
tytuł: „Znaki życia”
tom: 1
liczba stron: 344
wydawnictwo: Psychoskok
